Kritiek op Peter Sloterdijk

Reactie op Peter Sloterdijk en de werking van de nemende hand. Essay 'Over kleptocratie en kapitalisme' in de Groene Amsterdammer van 14-08-2009

Het is op het eerste gezicht altijd weer verbazingwekkend hoe in deze tijd de verdedigers van het kapitalisme en haar principes, die van toe-eigenen, afbakenen van eigen bezit, en omheinen fulmineren tegen marxistische theorien of daaraan verwante theorien en praktijken en dat als hoofdprincipe van hun reacties nemen, terwijl die traditie slechts marginaal betekenis heeft in politiek, economisch en andere opzichten. (Zie voor de verklaring van toe eigenen, afbakenen en omheinen dit artikel) De marxistische traditie aan de universiteiten is in het geweld van de neoliberale dogma’s die de afgelopen 30 jaar over de wereld verspreid zijn nagenoeg helemaal verdwenen. En waar zijn sinds jaar en dag de in de ogen van sommige liberalen, christen -democraten en sociaal-democraten massabewegingen of sociale bewegingen die op basis van die marxistische principes het kapitalisme op haar grondvesten doen schudden? Je zou zeggen, de verdedigers van de ‘vrije markt’, de critici van de alles opslorpende staat kunnen tevreden achterover leunen. Hun opvattingen hebben gezegevierd. Maar dat gebeurt niet. Steeds weer staan nieuwe analytici op, die de verfoeilijke zestiger en zeventiger jaren toen ‘links’ aan de macht zou zijn geweest, of het communistisch systeem in Oost-Europa als hoofdpunten van hun analyses en kritiek nemen.

Het artikel van Sloterdijk doet denken aan de politieke manouvres van Frits Bolkestein, die toen de VVD al 20 jaar vrijwel onafgebroken regeringsverantwoordelijkheid had gedragen en de dingen naar haar hand had kunnen zetten, fulmineerde tegen de jongerenbewegingen en andere emancipatiebewegingen van de zestiger jaren als verklaring waarom er 20 jaar later van alles misgaat. Vanwaar dit steeds weer terugkomen op bewegingen en theorien, die nog slechts in de marge een rol lijken te spelen? Ik kom daar nog op terug.

Het artikel van Sloterdijk is een aaneenschakeling van retorische trucs, kenmerkend voor de verdedigers van allerlei vormen van onvervalst kapitalisme. In de eerste plaats maak je een samenvatting van het kapitaal van Marx en de theorien van andere beroemde klassieken, zoals Rousseau en dat doe je in 1 bladzijde. Vervolgens ga je dat beklritiseren en demoniseren. Sloterdijk noemt de oorspronkelijke accumulatie als uitgangspunt van de marxistische kritiek. De oorspronkelijke onteigening dus. En deze oorspronkelijke onteigening zou zich in de analyses van marxisten als het ware voortplanten in de huidige tijd, in de sociale en economische processen die onze tijd kenmerken. Wat Sloterdijk niet noemt is, dat er ook een concurrentieprincipe is in het kapitalisme en dat het kapitalisme uitgaat van bepaalde waarden.

Er is geen tegenstelling is tussen een onproductieve klasse, die op kosten leeft van de productieve klasse en dat de staat zorgt voor de uitbuiting van de productieve klasse. Veel mensen die volgens Sloterdijk tot de onproductieve klasse behoren zijn actief in de reproductie sfeer. Verder herverdeelt de staat via belastingheffing niet in de eerste plaats geld van de productieve klasse naar de onproductieve, maar geeft zij geld uit dat direct aan de bedrijven ten goede komt, investeringen in infrastructuur, onderwijs, defensie, etc. Er zijn verschillende onderzoekingen waaruit blijkt, dat juist de hogere inkomensgroepen het meest van deze herverdeling profiteren. Sloterdijks artikel wekt een suggestie die misdadig is.

Een tweede retorische truuc die Sloterdijk toepast is ook al oud. Hij wil de kritiek op afbakenen, omheinen en toe-eigenen en onderlingen concurrentie relativeren, maar hij kan niet rechtstreeks zeggen: die principes zijn toch hardstikke goed als basis voor de organisatie van de samenleving. Want dan zeggen veel mensen: nee, dat is te eenzijdig egoistisch, er zijn ook nog principes als solidariteit, medemenselijkheid, vergevingsgezindheid, opofferingsgezindheid, empathie. Dus gaat hij aantonen dat de kapitalistische principes best goed zijn als basis voor de samenleving door de misstappen van een beperkte groep critici breed uit te meten. Zo van: wat die anderen willen is eigenlijk ook toe-eigenen, afbakenen en omheinen, en dus zijn ze geen haar beter, geloof ze maar niet. Om zo via een omweg van wantrouwen wekken de kapitalisten en egoistisch gedrag van de zogenaamde productieve klasse te rechtvaardigen.

Een wandelmars dwars door Amerika naar Detroit bij het US Social Forum 2010

POOR PEOPLE’S ECONOMIC HUMAN RIGHTS CAMPAIGN

Contact:  Cheri Honkala, 267 439-8419

Marching to Fulfill the Dream:  Campaign Will Mobilize Thousands to Claim Economic Rights

“Martin Luther King dreamed not only of racial justice, but of organizing across racial lines to secure economic justice for all.  In 1998 the Poor People's Economic Human Rights Campaign (PPEHRC) picked up the mantle of MLK and vowed to work until the dream was fulfilled.  If you think we’re there, you can ignore this.  But if you’re hurting, or your mother or your brother or your neighbor or friend is hurting, put on your walking shoes,” said Cheri Honkala, National Organizer of the Poor People's Economic Human Rights Campaign (PPEHRC).

At its national conference in July, nearly 400 representatives of PPEHRC member organizations voted to organize the next phase of the campaign—a march from the Katrina-torn Gulf through the Mississippi Delta and on through the Rust Belt.

The march will culminate in Detroit at the 2010 US Social Forum, which expects upwards of 20,000 participants from around the country and the globe.  As was the case in the 1968 Poor People’s Campaign, other marchers will follow Freedom Roads from other parts of the country to join the main branch, which will visibly unite south and north in their common cause.

In 2003, PPEHRC recreated the 1968 Poor People’s March, caravanning from Marks, Mississippi to Washington, DC.  Commemorating the 35^th anniversary of the campaign planned by King before his assassination, organizers of that march pointed to the shameful lack of achievement of the original economic justice goals of jobs, housing, and health care.  Since then things have gotten worse—much worse.

“In 1968 the white middle class liberals who had supported civil rights largely abandoned the struggle for economic rights,” said a PPEHRC organizer, “but today whites and people of all colors increasingly understand out of their own experience that poverty is not the result of moral failure and laziness. They have worked hard, educated themselves and their children, served their communities and their country, and yet they are losing their homes and their health care.  Robots are doing their jobs, and if they can find a job they work harder and longer for less.”

Another PPEHRC leader elaborated on today’s growing understanding of poverty.  “People who have followed all the rules of ‘middle class America’ are having to choose among their basic human rights:  Shelter or medicine?  Food or clothing?  Education or basic necessities?  Water or pre-natal care?  That’s the nature of poverty.  It’s structural.   Millions who thought of themselves as middle class are awakening to that fact—that securing economic human rights for all is not a safety net for the fallen, but a foundation on which the people of this country can rebuild this country.  We are calling them to this march and to the US Social Forum to create a people’s solution to the economic crisis.”

The plan to undertake the march was announced by Marian Kramer, Co-Chair of the National Welfare Rights Union, at the July PPEHRC event, “Building the Unsettling Force:  A National Conference to End Poverty,” held in Louisville, KY.  It was endorsed enthusiastically by the participants, most of whom represented over 60 of the 131 member organizations of the Poor People's Economic Human Rights Campaign (PPEHRC).  The theme of the conference was based on Martin Luther King’s call to organize the “dispossessed of the nation” into an unsettling force to demand economic human rights.  The conference was co-sponsored by the Social Welfare Action Alliance, and hosted by Women in Transition, both PPEHRC member organizations.

Posted via email from Bijstandsbond

#spreekuurbijstandsbond vrouw uit Groningen heeft 27 jaar samenlevingsfraude gepleegd? Een beetje tegengif

10-08-2009. Vandaag werd bekend, dat een man en een vrouw uit Groningen 27 jaar samenlevingsfraude zouden hebben gepleegd. Uit de sensationale berichtgeving lijkt op te maken, dat samenlevingsfraude gemakkelijk is aan te tonen. Het tegendeel is het geval. Ook een bekentenis zegt niets; wij kennen gevallen waarin de bijstandsgerechtigden op zeer ongeoorloofde wijze door de sociale recherche onder zware druk werden gezet maar een papiertje te tekenen. We krijgen af en toe mensen op het spreekuur of e- mails uit het land waaruit blijkt dat de sociale recherche bij de opsporing van fraude en buurtonderzoek zeer ver gaat. Men gaat soms de hele straat door met een foto van een van de bewoners van een huis dat men controleert, waarbij soms wel 100 mensen ondervraagd worden. Dit lijkt ons een schending van de privacy, je vraagt je af of de noodzakelijke gegevens niet op een wat andere manier verkregen kunnen worden.
Bovendien blijkt hieruit maar weer, dat samenlevingsfraude bijzonder moeilijk aan te tonen is, en dat zeer diep in het prive leven van mensen ingrijpende,tijdrovende en veel geld kostende onderzoeken gedaan moeten worden om deze fraude aan te tonen, waarbij de uitslag van het onderzoek maar al te vaak desondanks arbitrair is. Daarbij worden belachelijke vuistregels gehanteerd als: wanneer twee mensen gemiddeld minder dan drie dagen in hetzelfde huis verblijven is het geen fraude, als het meer is wel. Wanneer wonen mensen samen en wanneer niet? Er moeten twee dingen aangetoond worden: beiden hebben hun hoofdverblijf in dezelfde woning en er is sprake van wederzijdse verzorging. Vage begrippen, waarmee je alle kanten uit kunt. Zoveel mensen, zoveel relaties. Om krampachtig te bewijzen wat niet te bewijzen is, gebruikt de sociale recherche bij haar verhoren en in de secondaire verslaglegging vaak suggestieve formuleringen, die de feiten niet dekken. Het wordt tijd dat als werkelijke oplossing paal en perk wordt gesteld aan de nauwelijks te controleren partnertoets in diverse regelingen. Over het buurtonderzoek bij huisbezoek worden momenteel rechtszaken gevoerd, die tot een andere jurisprudentie zullen leiden.

 P vd L

Posted via email from Bijstandsbond

Fietstocht naar Muiden. Slot

Via Weesp zijn we weer naar het Amsterdams Rijnkanaal gefietst. Langs Driemond verder langs het kanaal. Onder de spoorbrug en de snelweg door en daarna weer bij Amsterdam. Veel fietsers en wandelaars maar ook joggende hardlopers die op zondag hun wekelijkse loopje doen. Vermoeid maar voldaan zijn we neergestreken op het terras van de Groene Olifant. Op dw foto zie je de eindwloze bomenrij langs het Amsterdam Rijnkanaal.

Posted via email from Bijstandsbond

Fietstocht naar Muiden vervolg

We hebben koffie gedronken op het terras bij eethuys (let op de y) Graaf Floris V van Muiden. Het eethuis staat bij de sluis. Daarna hebben wij het fort van Muiden bekeken. Ook in Muiden heeft de economische crisis toegeslagen. Een groot deel van de huizen in de vesting staat te huur of te koop. Maar het muiderslot heeft alle stormen doorstaan.

Posted via email from Bijstandsbond

Vandaag maken medewerkers van de Bijstandsbond een fietstocht.

Vandaag maken enkele medewerkers van de Bijstandsbond een fietstocht naar Muiden. We zijn om 11 uur vertrokken bij de Muiderpoort, tegenover het Tropenmuseum. Daarna zijn we over de Zeeburgerdijk naar het Amsterdam Rijnkanaal gefietst. Daarna over de Muiderbrug langs de trekvaart. We zitten nu op een terras een kopje koffie te drinken. Op de foto wachtende boten voor de brug in Muiden.

Posted via email from Bijstandsbond