dinsdag 27 december 2016

Ruzies tussen bankdirecteuren over het monetaire beleid van de Europese Centrale Bank

Op 26 november naar VPRO's tegenlicht gekeken. Een heldere samenvatting in drie kwartier van wat we allemaal ook wel wisten. Maar economie redacteur van NRC Handelsblad Maarten Schinkel blijft het kapitalisme en de markt economie verdedigen hoewel het systeem ieder ogenblik kan instorten. Het programma toont aan dat de astronomische 80 miljard die de ECB iedere maand in de economie pompt, al anderhalf jaar lang, alleen terecht komt in de zakken van de reeds zeer vermogenden die er niets mee doen, alleen maar nieuwe obligaties en aandelen opkopen en weer verkopen aan de ECB en nog meer rendement halen.

rentenierseconomie

We gaan naar een renteniers economie, die we in Nederland in de 18e eeuw ook gehad hebben, waarbij de superrijken zwemmen in het geld en er tegelijkertijd bittere armoede bestaat. Door de geldverruimende politiek van de ECB is de rente die minder vermogende mensen voor hun beetje spaargeld bij de bank ontvangen zeer laag, terwijl de inflatie wordt aangewakkerd en sommige producten duurder worden. De haringboer in het programma is het slachtoffer. Hij spaart niet meer, want hij krijgt 1% rente en moet meer vermogensbelasting betalen dan hij aan rente ontvangt. Hij geeft het geld dat hij verdient direct weer uit.  In tegenstelling tot die vermogenden, die redementen halen op gekochte staatsleningen van 30% per jaar, omdat de ECB die staatsleningen opkoopt met die 80 miljard die ze aan geld scheppen iedere maand. Daardoor is er een nieuwe grote koper in de markt en spuiten de koersen van de staatsleningen omhoog.

woordvoerder

Een woordvoerder van de ECB (de plaatsvervangend directeur) zegt dat de ECB niets aan die toenemende ongelijkheid tussen landen en binnen landen kan doen, dat moeten de regeringen maar doen. Wie nu nog zegt dat bezuinigingen noodzakelijk zijn en er te weinig geld is om grote overheids investeringen te doen pleit voor een vernietiging van de maatschappij. De staat moet investeren in meer gezondheidszorg, onderwijs, sociale zekerheid etc. Maar de woordvoerder van de ECB heeft het over 'structurele hervormingen op de arbeidsmarkt' waarmee hij heel wat anders bedoeld.

grote gok

Het monetaire beleid van de ECB is blijkt uit het programma, een grote gok dat het daarna weer goed zal gaan met de economie. Maar niemand weet wat de gevolgen zullen zijn. Bij een nieuwe crisis hebben we geen instrumenten meer, zegt de woordvoerder van de ECB. Hij geeft ook toe dat het monetaire beleid geen creeren van duurzame welvaart op de langere termijn is. Mijn conclusie is dat we leven op een vulkaan, waarvan niemand weet wanneer die tot uitbarsting komt, politiek en/of economisch. Zelfs de machthebbers, de mensen die het systeem in stand houden, zoals een ex-voorzitter van de werkgevers in Engeland betwijfelen of dit wel het goede beleid is en zijn beducht voor de 'bij-effecten'. De ECB voert als machtig orgaan, dat aan niemand verantwoording aflegt een krankzinnige politiek. Een vertegenwoordiger van de ABN Amro zegt in het programma notabene (iemand die zelf in het systeem zit) pratend over Draghi dat als hij tien jaar gelden gehoord had dat een machtige bankdirecteur een dergelijk beleid zou gaan voeren, hij gedacht had die moet of opgesloten worden in de gevangenis of in een gesloten inrichting. De machthebbers zien zelf in dat het krankzinnig is, maar het enige wat ze doen is ervan profiteren.

Klaas Knot van de Nederlandse Bank

Klaas Knot geeft in NRC Handelsblad van 27 december een interview over het beleid van de Europese Centrale Bank, waarbij hij o.a. zegt dat de astronomische 80 miljard euro die in de Europese economie wordt gepompt moet worden afgebouwd.  En Knot geeft blijkbaar de opmaat voor een fikse ruzie tussen de directeuren van de nationale banken. Er blijken nog veel meer 'bij effecten' te zijn van de politiek van de ECB, die in het programma Tegenlicht niet genoemd worden. Mijn conclusie is, dat eigenlijk niemand weet hoe je binnen de bestaande economische orde een oplossing kunt verzinnen.

uit de euro?

Uit de euro? Volgens mij lost dat ook niets op. De economiën van de eurolanden zjjn zo met elkaar verweven, dat als het financiële systeem in Frankrijk of Zuid-Europa instort, dan gaan we allemaal mee. Is Knot een goede boodschapper, die bijvoorbeeld in zijn kritiek op de ECB en het beleid mbt de euro aan de linkse kant staat? Niet bepaald. Hij is een fervent pleitbezorger van 'vrijhandel' die de arme landen en mensen armer maakt en de rijken rijker. En hij heeft al een wensenlijstje voor het nieuwe kabinet. 'Hervorming van de arbeidsmarkt' om de europese economiën 'concurrerender' te maken en verlaging van de werkgeverslasten voor ingehuurde arbeid te financieren door verhoging van de BTW. Bij de ruzie in de ECB die misschien op komst is staan analytici tegenover elkaar, die allen uitgaan van analyses, die de uitgangspunten van de bestaande orde waarin we vastlopen niet overstijgen, dus>>> Ik denk niet dat er echt een oplossing komt......... 

Piet van der Lende

maandag 12 december 2016

Reïntegratieperikelen in Amsterdam. Een actueel overzicht en een stukje geschiedenis


De gemeente Amsterdam kent een lange geschiedenis van malversaties en misstanden in de reintegratie bussiness. Een rapport van het Bureau Integriteit van de gemeente over misstanden bij de projecten van stichting Herstelling was aanleiding voor veranderingen in het reïntegratiebeleid onder SP wethouder Arjen Vliegenthart. Maar de gemeente werkt nog steeds samen met de stichting in het project 'Vinkebrug'. Het centrum aan de Laarderhoogweg wordt gesloten. Op nieuwe locaties in vier stadsdelen wordt het reïntegratiebeleid voortgezet. De hoofdvestiging komt waarschijnlijk aan de Van der Madeweg. Basis voor het nieuwe reïntegratiebeleid is het 'Koersbesluit reintegratie'.

Er is in het verleden heel wat te doen geweest over het werken met behoud van uitkering oftewel dwangarbeid in Amsterdam en over het reïntegratiebeleid dat de gemeente voerde. Om wat verder in het verleden terug te gaan: eind jaren negentig van de vorige eeuw had de gemeente Amsterdam een contract met Arbeidsvoorziening Noord-Holland Zuid. Wat betreft het jaar 1999 kon Arbeidsvoorziening 20 miljoen gulden niet verantwoorden. Bij nader onderzoek van de dossiers van de werkzoekenden bleek, dat 50% van dei dossiers niet voldeden aan een goede verantwoording van verrichte activiteiten. Die waren er in werkelijkheid niet, of niet geregistreerd. Accountants weigerden de verantwoording aan de gemeente Amsterdam  goed te keuren. Het Ministerie van Sociale Zaken eiste het geld terug dat aan de gemeente Amsterdam was uitbetaald. De gemeente vorderde daarop het geld bij Arbeidsvoorziening, die een gedeelte van het geld, dat al aan hen was uitbetaald, moest terugbetalen.

ander voorbeeld

Of neem een ander voorbeeld. In de tweede helft van 2001 en de eerste helft van 2002 werd een ideetje van toenmalig wethouder Jaap van der Aa uitgevoerd, namelijk de opzet van een 'megabanenmarkt'. Alle bijstandsgerechtigden in Amsterdam moesten in een jaar tijd komen opdraven in een groot hallencomplex even voorbij station Sloterdijk. Het enige dat er mega aan was, was de grootschalige opzet. Banen waren er niet in de aanbieding. Er werden van alle bijstandsgerechtigden geheel nieuwe dossiers gemaakt, en velen werden onder druk gezet naar werk te zoeken dat er niet was. De Megabanenmarkt werd dan ook een grote flop. 200 miljoen euro werd over de balk gesmeten zonder aanwijsbaar resultaat.

Weer vele jaren later. Een van de hoofdrolspelers in het  eerstgenoemde drama met Arbeidsvoorziening Noord-Holland Zuid kwam in de publiciteit door veronderstelde malversaties en misstanden in het grote commerciële reïntegratiebedrijf, dat hij na het verdwijnen van Arbeidsvoorziening had opgericht. Dit bedrijf had ook contracten met de gemeente Amsterdam. De Bijstandsbond heeft o.a. de misstanden bij dit reïntegratiebedrijf aan de orde gesteld. Een directeur van de Dienst Werk en Inkomen, dus durecteur van een organisatie die altijd naarstig op zoek is naar werklozen die zwart een zakcent bijverdienen, zei sprekend over de malverstaties van het grote commerciële reïntegratiebedrijf in Het Parool:  'fraude wil ik het niet noemen'. De hele gang van zaken was voor de gemeente wel aanleiding het roer om te gooien en weinig meer met commerciële reïntegratiebedrijven in zee te gaan. De reïntegratieactiviteiten werden voortaan in eigen beheer uitgevoerd en in samenwerking met de stichting Herstelling. Ik heb mij dikwijls afgevraagd: wanneer komt de parlementaire enquête over de reïntegratie-industrie van de afgelopen 20 jaar.

Herstelling

De afgelopen jaren bleek, dat er ook in de projecten van de stichting Herstelling het nodige mis was. De Bijstandsbond publiceerde meerdere zwartboeken, het bureau integriteit schreef een tot op heden geheim rapport over misstanden bij de projecten van De Herstelling aan de Laarderhoogteweg en in het Amsterdamse Bos en twee wetenschappers bogen zich vorig jaar over de misstanden en de puinhopen van de reïntegratie in Amsterdam om verbetervoorstellen te kunnen doen. Zij schreven rapporten, die ook niet allemaal openbaar zijn, maar wel het rapport 'door de bomen het bos weer zien'. Zelfs de gemeenteraad werd maar in globale lijnen op de hoogte gesteld van het geheime rapport van Bureau Integriteit. En de buitenwereld weet er alleen iets van door een summier kort persbericht van de gemeente Amsterdam en op basis van wat wethouder Vliegenthart over het rapport heeft gezegd in openbare gemeenteraadsvergaderingen of vergaderingen van commissies.. Daaruit blijkt dat in het geheime rapport wordt ingegaan op het feit, dat de Bijstandsbond jarenlang de misstanden op diverse manieren aan de orde heeft gesteld, maar dat de politiek ziende blind en horende doof was. Jan Hoek, in een vorige periode gemeenteraadslid, fietste nog op een mooie voorjaarsdag naar het Amsterdamse Bos naar aanleiding van de klachten van de Bijstandsbond, sprak met de aanwezige dwangarbeiders en constateerde in een blog dat er allemaal niets aan de hand was.

veranderingen

Sindsdien is er heel wat veranderd. De gemeente zegde de samenwerking met de stichting Herstelling op, de directeur en sommige andere verantwoordelijken voor de misstanden werden op een zijspoor gezet. 'De Herstelling', en 'Laarderhoogweg' werden in de wereld van de werklozen gehaat en gevreesd.  De wethouder verklaarde diverse malen dat het centrum aan de Laarderhoogtweg zou worden gesloten. Een reeks van veranderingen moest nieuwe inhoud geven aan het reintegratiebeleid. Het werken met behoud van uitkering, soms jarenlang, werd op papier vervangen door 'leer-werk stages' van maximaal een half jaar. Het is de vraag of de nieuwe leer-werkstages werkelijk nieuw zijn, in die zin dat je er weliswaar werk in doet met behoud van uitkering, maar dat je ook een scholingstraject volgt waarbij je kennis en vaardigheden opdoet die je kansen op de arbeidsmarkt vergroten of dat het oude wijn in nieuwe zakken is, en dat de scholing in veel gevallen niets voorstelt en dat het daarom ook gewoon dwangarbeid is. Recente ervaringen van mensen die op de Laarderhoogtweg tewerk zijn gesteld wijzen erop dat er in de praktijk niet veel veranderd is.

straftrajecten

Het zijn nog steeds straftrajecten voor bijstandsgerechtigden waarbij ze onder zware druk wordt gezet met dreigementen over stopzetting van de uitkering, en waarbij mensen rechteloos gemaakt worden waarna sommigen er vervolgens aan onderdoor gaan. En leren doen ze er niets. Er is nog steeds een combinatie van angst en verveling. Er bestaat nog steeds een soort getrapt strafsysteem voor bijstandsgerechtigden en werklozen. Eerst een externe leerstage, mislukt dat, dan wordt je naar de Laarderhoogweg gestuurd, en mislukt dat ook, dan ga je soms naar het strafkamp Vinkebrug, ook al hoor je niet tot wat de 'top 600 criminelen' worden genoemd. Maar ontegenzegge;lijk is er met de komst van de Sp-wethouder wel wat veranderd in het reïntegratiebeleid. Zo weigert de wethouder de verplichte tegenpresatie voor mensen die kansloos zijn op de arbeidsmarkt zoals die staatssecretaris Klijnsma voor ogen staat uit te voeren. In plaats daarvan stuurde hij ambtenaren op pad naar buurthuizen e. d. alwaar zij vriendelijke gesprekken gingen voeren met bijstandsgerechtigden, die met eigen voorstellen mochten komen en die de gelegenehid kregen hun problemen te bespreken en over oplossingen na te denken zonder dat ze op een zinloze manier in allerlei projecten werden geduwd en onder druk gezet. Dat zijn de bijstandsgerechtigden die niet ingedeeld worden in de categorie kansrijk op de arbeidsmarkt want die worden heel anders behandeld.

verleden

Maar zoals gezegd niet alles is veranderd in het beleid. En vele ambtenaren en andere betrokkenen willen liever niet meer aan het verleden worden herinnerd. Sommigen die in het verleden bij misstanden of malversaties in de reïntegratie bussiness op een zijspoor werden gezet hebben inmiddels binnen of buiten het gemeentelijk apparaat weer hoge functies, soms elders in de gemeentelijke organisatie, soms ook in de reintegratie-industrie. Weliswaar heeft de gemeente de samenwerking met de stichting Herstelling grotendeels opgezegd. maar de stichting en haar directeur zijn nog steeds 'alive and kicking'. Blijkens de website die nog steeds in de lucht is. Vroeger liepen de gemeentelijke projecten en de projecten van stichting Herstelling aan de Laarderhoogtweg en elders door elkaar. Als werkloze wist je vaak niet met wie je te maken had. Dat is nu niet meer zo. Zoals gezegd, de  samenwerking met de stichting Herstelling aan de laarderhoogtweg is opgezegd.

interpretatie van de geschiedenis

Op de website van de stichting staat nu een geheel eigen interpretatie van de geschiedenis. De reden van de opzegging van de samenwerking zou zijn geweest, dat er een nieuwe SP wethouder was gekomen, die een geheel ander reïntegratiebeleid met andere prioriteiten wilde, en dat de stichting Herstelling daar niet in paste. Niet helemaal onwaar, misschien maar hooguit een klein gedeelte van de waarheid. De geconstateerde misstanden hebben een minstens even grote rol gespeeld. De stichting heeft haar website geheel opgeschoond. Over voorgaande jaren is niets meer terug te vinden. Ook zij willen liever niet teveel aan hun verleden worden herinnerd. Gelukkig hebben we de websites van de Bijstandsbond en van Doorbraak en ook de berichtgeving in o.a. Het Parool om de geschiedschrijving van de stichting wat aan te vullen. En zoals je misschien wel weet, wat eenmaal op internet staat gaat er nooit meer af. Kopiën van de oude website-versies door de jaren heen zijn te vinden in de 'way back machine'. Daaruit blijkt, dat de stichting Herstelling voor het eerst in 2000 een website lanceerde.

voortgezette samenwerking

Blijkens de website van de stichting Herstelling werkt de stichting nog steeds samen met de gemeente in het project 'Vinkebrug'. Dit project was oorspronkelijk bedoeld voor wat criminele jongeren worden genoemd, maar heeft zich uitgebreid tot 'mensen met ernstige gedragsproblemen' en 'onaangepasten'. Van de website: ' Het traject is praktisch van aard, strak georganiseerd en kent een no-nonsense aanpak. De duur van het traject is afhankelijk van de vorderingen van de deelnemer'. Met andere woorden: je kunt er geen peil op trekken als je daar zit, hoelang het gaat duren.  De werkwijze wordt de 'Vinkebrug methode' genoemd als vervolg op de 'methode Herstelling' die aan de Laarderhoogtweg werd uitgevoerd. Uit de website van de stichting zelf blijkt al, dat beslist niet alleen mensen uit de 'top 600 criminelen' tewerk worden gesteld. Er zijn ook werklozen bij, die bijvoorbeeld op de interne leerstages op de Laarderhoogtweg conflicten hebben gehad of andere mensen met wat 'gedragsproblemen' worden genoemd, die dan voor straf naar de Vinkebrug worden gestuurd. De deelnemers kunnen bij niet verschijnen een huisbezoek verwachten en er wordt gedreigd met sancties. Concrete scholing om je kennis en vaardigheden uit te breiden met meer kennis is er niet. Van de website: 'De werkzaamheden zijn eenvoudig, afwisselend en vinden vooral plaats in de buitenlucht. De werkzaamheden worden afgewisseld met sportlessen, fitness, zwemmen en PT training, waarbij gefocust wordt op groepsprocessen, communicatie en de onderlinge samenwerking'. 

Nieuw beleid

In een brief van 15 november aan de gemeenteraad laat het College van burgemeester en wethouders weten, dat de plannen voor het nieuwe reïntegratiebeleid  steeds concreter worden. Men zegt dat de locatie aan de Laarderhoogtweg niet meer voldoet aan de eisen die passend zijn binnen het nieuwe beleid. Het praktijkcentrum zal verhuizen naar een locatie aan de van der Madeweg 28.  De locatie op de Laarderhoogweg wordt 1 juni gesloten. Behalve op de van der Madeweg dat de hoofdvestiging zal worden waar de intakes plaatsvinden en ook machines staan die elders niet aanwezig zijn worden er kleinere vestigingen geopend in Noord, Zuid en waarschijnlijk Nieuw-West. Het project heet Amsterdamwerkt! en de stasdeel locaties heten NoordWerkt! ZuidWerkt! en Nieuw-WestWerkt!. Daarnaast komen er Zuid-OostWerkt! en OostWerkt!. Aangezien de van der Madeweg op de grens van Oost en Zuid-Oost ligt, komen daar ook de vestigingen van de stadsdelen Oost en Zuid-Oost. Op de verschillende vestigingen zal uitvoering worden gegeven aan de realisatie van interne leerstages, dus werken met behoud van uitkering.

Piet van der Lende

woensdag 7 december 2016

De gevolgen van het ervaren van schaarste


In Amerika en oa India, waar de armoede heel groot is, hebben Sendhil Mullainathan en Eldar Shafir een onderzoek gedaan naar de gevolgen van de armoede voor het denken van mensen die in armoede leven. Zij hebben hun bevindingen neergelegd in het boek 'schaarste. Hoe gebrek aan tijd en geld ons gedrag bepalen'. Uitgever: Maven Publishing. Nederlandse vertaling december 2013. In de neoliberale versie van armoede bestrijden wordt ervan uitgegaan, dat armoede een gevolg is van het individuele falen van de arme. Mensen hebben een verkeerd karakter, of gooien er met de pet naar. In het kapitalisme met zijn oneindige kansen kan iedereen hogerop komen, als je je maar gedraagt als de 'homo economicus', de mens die altijd de meest rationele beslssingen neemt in zijn of haar leven. Daarom is armoedebestrijding vooral het sleutelen aan het gedrag en de denkwijze van mensen. Meestal door strafmaatregelen, soms door financiële tijdelijke stimuleringsprikkels. Dit wordt het 'carrot en stick beleid' genoemd. Hierbij aansluitend worden projecten opgezet voor armen om een eigen bedrijfje te beginnen. Zo kunnen ze- vanuit hun bijgestelde gedrag - in het kapitalisme met zijn vele kansen uit de armoede komen door op de markt geld te verdienen. In dit kader passen de vele initiatieven voor het verstrekken van een micro-krediet in vele landen waar de armoede extreem is. Koningin Maxima is een pleitbezorger van deze manier van armoede bestrijden.

normen en waarden

Hierbij aansluitend pleiten vele politici en andere bestuurders maar ook spraakmakende (rechtse) opiniemakers voor een 'herstel' van  de volgens hen juiste normen en waarden in het algemeen en de westerse in het bijzonder. Niet alleen in andere 'culturen' maar alle mensen die in armoede leven hebben eenvoudigweg een verkeerde moraal, en we moeten hen de goede bijbrengen. Dan kunnen ze meedoen in het kapitalisme en participeren. Het begon wat dit betreft al met het  'ethisch reveil' van toenmalig minister van Agt, begin tachtiger jaren van de vorige eeuw, toen hij samen met Hans Wiegel van de VVD aan de wieg stond van de invoering van het neoliberalsime in Nederland. En vandaag de dag pleit PvdA lijsttrekkers kandidaat Asscher voor een 'progressief nationalisme' dus ook met de  mooie normen en waarden van de Nederlandse cultuur, op zoek naar een  sociaal-democratische coalitiepolitiek waarin  de 'derde weg met haar neoliberale compromissen een  actuele inhoud wordt gegeven.

er klopt niets van

Mullanaithan en Shafir tonen aan, dat er van al die neoliberale teoriën niets klopt. Het is de context waarin mensen leven die mede bepalend is voor hun manier van denken. Zij verrichten onderzoek op het snijvlak van psychologie en economie. Zij vonden dat wanneer iemand voortdurend in een situatie van te grote schaarste leeft, dit gevolgen heeft voor de beslssingen die mensen nemen. Het korte termijn beleid - hoe knoop ik vandaag de touwtjes aan elkaar  - overheerst het denken, en er is minder ruimte voor lange termijn denken in je persoonlijk leven. Als mensen eenmaal in armoede verkeren, zijn het niet zozeer persoonlijke eigenschappen die hun daarin gevangen houden. Het is daarentegen het gevolg van omgevingsomstandigheden veroorzaakt door schaarste. En die omstandigheden kun je veranderen waarbij je de schaarste vermindert. Dat hebben veel critici van het neoliberalisme  altijd al gezegd.  Dus omhoog die uitkeringen, kwijtscheldingen van schulden, meer werk voor de mensen, mischien een voldoende hoog basisinkomen, goede gezondheidszorg, sociale zekerheid, onderwijs, etc. Een links alternatief moet  het raffinement van de neoliberale ideologie ontmaskeren  en strijden voor de zoëven genoemde doelstellingen.

overal van toepassing

Mullainathan en Shafir pretenderen dat de conclusies van de vele onderzoekingen die ze hebben gedaan in de hele wereld van toepassing zijn waar mensen in armoede leven. Maar het heeft op iedereen betrekking. Schaarste kan slaan op het gevoel veel te weinig geld te hebben, maar het kan ook slaan op andere dingen, bijvoorbeeld het gevoel dat je veel te weinig tijd hebt. Het boek heeft het nodige stof doen opwaaien, ook in Nederland, omdat het impliciet een frontale aanval is op de theoriën van het neoliberalisme in het algemeen en de standpunten van de VVD en Jetta Klijnsma in het bijzonder. Hier valt nog van alles over te zeggen. Lees bijvoorbeeld de kritiek van  Jurriaan Omlo uit 2014. http://www.socialevraagstukken.nl/recensie/schaarste-hoe-gebrek-aan-tijd-en-geld-ons-gedrag-bepalen

onderzoek in Nederland

Colette van Boven onderzoekt nu in het kader van haar afstuderen aan de Universiteit van Amsterdam of de theoriën van Mullainathan c.s ook in Nederland van toepassing zijn. Daarvoor neemt zij de 'raven matrix test' af bij 80 respondenten. Zij interviewt ook bezoekers van de Bijstandsbond. Wij zijn benieuwd naar de resultaten. Ik heb hier geen verstand van, maar ik begrijp dat het nadeel van de test is, dat er een leereffect is. Dat kan de test onbetrouwbaar maken. Je kunt het trainen om de test goed af te leggen. Maar ik heb gezien dat in het onderzoek van Colette de geinterviewden geen idee hebben wat de test inhoudt, zodat het wel eens zeer betrouwbaar zou kunnen zijn. Wij zijn benieuwd naar de uitslag en gaan er zeker op terugkomen.

Piet van der Lende

dinsdag 18 oktober 2016

Documentaire 40 jaar Bijstandsbond


De bijstandsbond in Amsterdam bestaat dit jaar 40 jaar. In deze film wordt een geschiedenis geschetst van standvastige inzet, ludieke acties en spraakmakende bijeenkomsten. En dat alles geleid door mensen die zich op vrijwillige basis al die jaren, soms wel 80 uur per week hebben ingezet. Met als een van de hoogtepunten de Europese marsen naar Amsterdam. Toen zich meer dan 50.000 mensen naar Amsterdam bewogen.
Met Anke van der Vliet en Piet van der Lende
gemaakt door Inge Willems
40 jaar bijstandsbond from cccdprodukties on Vimeo.

dinsdag 20 september 2016

Commentaar op de miljoenennota


Commentaar van de Bijstandsbond op de miljoenennota

Regering kondigt nieuwe toekomstige bezuinigingen op de gezondheidszorg aan

Ook de verhoging van de huurtoeslag is een tijdelijke vreugde, want er wordt gebroed op bezuinigingen op die toeslag.

Vrijdag lekten de miljoenennota en de Macro Economische Verkenningen van het Centraal Plan Bureau uit. Deze plannen zullen officieel morgen op Prinsjesdag bekend worden gemaakt. Staatssecretaris Van Rijn had in juni al aangekondigd, dat geplande bezuinigingen uit het regeerakkoord op de gezondheidszorg (verpleeghuizen en gehandicapteninstellingen) van 500 miljoen niet doorgaan. Ook op andere terreinen waren er in de zaterdagkranten juichtonen over de nieuwe begroting van de regering. 'Cadeautjes voor iedereen' kopte NRC Handelsblad. Er zou meer geld beschikbaar zijn om de koopkracht van iedereen te verbeteren. Zo gaan de huurtoeslag en de zorgtoeslag omhoog. Maar tegelijkertijd worden nieuwe bezuinigingen in de gezondheidszorg toch noodzakelijk geacht. En er wordt gebroed op bezuinigingen bij de huurtoeslag.

nieuwe bezuinigingen op de gezondheidszorg

NRC Handelsblad meldt in de krant van zaterdag, dat volgens de miljoenennota een volgend kabinet weer onpopulaire maatregelen zal moeten nemen, omdat vanaf 2018 opnieuw een snelle stijging van de zorgkosten zou worden verwacht. Verschillende opiniemakers hebben al naar voren gebracht, dat de privatiseringen in de gezondheidszorg erg duur zijn. Nederland is mondiaal op de ranglijst van landen met de duurste gezondheidszorg gestegen van de achtste naar de vierde plaats. De bovenste landen op de ranglijst hebben allen een geprivatiseerde gezondheidszorg. De huidige regering kondigt aan, dat nieuwe maatregelen of nieuwe akkoorden nodig zijn om de stijging van de kosten in de gezondheidszorg te voorkomen. Dit zijn geen goede berichten voor de chronisch zieken en gehandicapten, die het de afgelopen 5 jaar ook financieel zwaar te verduren hebben gehad. Chronisch zieken en gehandicapten zijn er de afgelopen vijf jaar onder de kabinetten Rutte I en II financieel zwaar op achteruit gegaan. Ze zagen hun zorgkosten in die periode verdubbelen. Dat meldt het Nibud, het instituut voor budgetvoorlichting.

De stijging verschilt per inkomensgroep, maar is in alle groepen fors. Voor mensen met een bijstandsinkomen (1050 euro p/m) stegen de jaarlijkse zorgkosten met maar liefst 1378 euro. Voor iemand met anderhalf keer modaal (2750 euro p/m) stegen die kosten met 3455 euro. Het gaat hierbij om chronisch zieken en gehandicapten die zeer hulpbehoevend zijn. Het Nibud deed het onderzoek in opdracht van Ieder(in), de belangenorganisatie voor chronisch zieken en gehandicapten. Volgens Ieder(in) komt de stijging van de afgelopen vijf jaar bovenop de toch al zwaardere lasten voor gehandicapten en chronisch zieken. Hier kan nog aan worden toegevoegd, dat de inkomsten van chronisch zieken achteruit zijn gegaan. Zo is de Wet Tegemoetkoming chronisch zieken, de wtcg afgeschaft en zijn er alleen nog tegemoetkomingen voor deze groep op basis van gemeentelijk beleid. Maar de gemeenten, die met de invoering van de Participatiewet en de decentralisatie van de AWBZ te maken kregen met rijksbezuinigingen, hebben de tegemoetkomingen voor chronisch zieken sterk versoberd. Een voorbeeld daarvan is de gemeente Amsterdam. Chronisch zieken gingen er in die gemeente door die gemeentelijke versobering alleen al soms meer dan 100 euro per maand op achteruit.

Chronisch zieken en gehandicapten worden zwaar getroffen maar de mensen met midden en lagere inkomens die gezond zijn, en die nu hun zegeningen tellen moeten erop bedacht zijn, dat de regering de volksverzekering AWBZ heeft afgeschaft en vervangen door de veel beperktere wet Langdurige Zorg. Wat zij nu sparen van hun zuurverdiende centen mogen zij als ze hulpbehoevend worden of oud, mooi weer inleveren.

bezuinigingen op de huurtoeslag

En de huurtoeslag gaat omhoog? Die vreugde zou voor velen wel eens van korte duur kunnen zijn, want de regering laat haar ambtenaren broeden op verschillende scenario's om de huurtoeslag te beperken en bezuinigingen door te voeren. In juni werd de zaak tijdens een Interdepartementaal Beleidsonderzoek (IBO) nader bekeken. Vraag bij het broeden op die scenario's is onder andere, of je de huurtoeslag voor iedereen moet verlagen bijvoorbeeld, of dat je een differentiatie gaat maken voor verschillende doelgroepen, waarbij sommigen minder huurtoeslag krijgen. In 2015 bedroegen de uitgaven aan huurtoeslag 3,6 miljard euro en dat was 333 miljoen euro meer dan begroot. Die overschrijding is goed te verklaren, want de recessie heeft er flink ingehakt. De toename van het aantal mensen dat recht heeft op huurtoeslag is al een paar jaar gaande. In de periode 2010-2014 steeg het aantal huishoudens dat een beroep doet op die toeslag met 21 procent. Tegelijkertijd zijn de (aanvangs) huren van de sociale woningbouw door de corporaties in veel gevallen fors verhoogd. De huidige regering had in juni het plan, om de kosten van de huurtoeslag met 625 miljoen euro te verlagen.

Piet van der Lende

Voor meer informatie: Bijstandsbond 020-6898806 info@bijstandsbond.org

vrijdag 16 september 2016

De FNV lokaal monitor

De FNV Lokaal Monitor: broddelwerk in de polder
Commentaar van de Bijstandsbond

De FNV presenteert vandaag in de Burcht in Amsterdam de Lokale Monitor, waarin de vakbond iedere twee jaar het sociale beleid van gemeenten beoordeelt en toetst. Westland is de meest sociale gemeente van 2016. Amsterdam en Den Haag staan samen op de 2e plaats. Op 3 staan Oss, Smallingerland en Maastricht met omliggende gemeenten.

De rangorde en het aantal punten dat de gemeenten krijgen is een zeer beperkte weergave van het antwoord op de vraag, hoe sociaal de gemeenten zijn. Er worden slechts 6 indicatoren opgevoerd nl beschut werk, verdringing, tegenprestatie, gemiddelde wachttijd, individuele inkomenstoeslag en cliëntenondersteuning. Maar er zijn veel meer aspecten waarop je het kunt beoordelen, bijvoorbeeld hoe het beleid is m.b.t. bijzondere bijstand, beleid alleenstaande ouders die inwonen bij familie, boete beleid, de moeilijkheden die je kunt ondervinden om een eigen bedrijfje te beginnen, verrekening van bijverdiensten of het samenlopen van bijstand en inkomen uit werk, bejegening door en bereikbaarheid en toegankelijkheid van ambtenaren, chronisch ziekenbeleid, etc. Er is een enquête gehouden onder gemeenten en de gemeenten hebben het vragenformulier zelf ingevuld; de antwoorden zijn slechts in beperkte mate getoetst. Een beetje een slimme wethouder van een slecht scorende gemeente maakt er gehakt van.

Beleid in Amsterdam

Dat Amsterdam op de indicator individuele inkomenstoeslag nog 5 punten scoort (de helft van het maximaal aantal punten) vinden wij onbegrijpelijk. Amsterdam hoort wat dit betreft naar onze mening tot de slechtst scorende gemeenten, want er is alleen iets voor mensen met schulden, die een tegoedbon (geen geld) van enkele tientjes kunnen krijgen. In Leiden krijgt een gezin op een langdurig minimumniveau een individuele inkomenstoeslag van 575 euro. Amsterdam scoort op de 6 punten die de FNV heeft gekozen toevallig erg goed. Wat betreft het boetebeleid (niet bij de indicatoren) scoort Amsterdam naar onze mening redelijk. Maar ook op het punt van beleid voor chronisch zieken (niet bij de indicatoren) staat Amsterdam naar onze mening onderaan de ladder. Dit beleid heeft nogal gezwalkt en die veranderingen zijn in het verleden gedeeltelijk in strijd geweest met de wet, zoals de rechter heeft uitgesproken. In Amsterdam kun je als chronisch zieke nu hooguit een aantal modules krijgen, waardoor in de afgelopen jaren vele chronisch zieken er soms wel enkele honderden euro's op achteruit zijn gegaan.

Bijzondere bijstand

Ook op het punt van de verstrekking van individuele bijzondere bijstand (niet bij de indicatoren) is het beleid in Amsterdam moeizaam. Regelmatig worden wij op het spreekuur geconfronteerd met bezoekers, die via het algemene telefoonnummer te horen hebben gekregen 'u krijgt geen formulier, u komt niet in aanmerking'. Terwijl volgens ons zo'n formulier altijd verstrekt dient te worden, en de officiële procedure moet worden gevolgd van een eventuele schriftelijke afwijzing waartegen bezwaar open staat en waarbij je ingaat tegen de schriftelijk opgevoerde argumenten van de gemeente. De telefonist(e) van het algemene telefoonnummer kijkt in je elektronisch dossier, vraagt waarvoor je bijzondere bijstand wilt aanvragen en kijkt dan in een lijst met een opsomming en als het er niet bij staat, pech gehad. Een individuele benadering is ver te zoeken. Er blijft nu geld over in de pot van de bijzondere bijstand omdat sommige mensen telefonisch te horen krijgen u komt niet in aanmerking en het dan maar opgeven. Ook heeft Amsterdam bijvoorbeeld nog steeds geen beleid met betrekking tot alleenstaande ouders die inwonen bij familie. Zij hebben een zeer laag inkomen omdat ze niet in aanmerking komen voor de alleenstaande ouderkorting. In zo'n kort bestek kunnen wij natuurlijk niet alle aspecten van het Amsterdamse beleid behandelen. Maar dit is onze mening over het beleid. Al met al is er volgens ons geen plaats voor juichtonen van wat doet Amsterdam het goed in het land of propagandaverhalen en op de borst klopperij van de politieke partijen in het college. Dit geldt ook voor de andere gemeenten die hoog scoren.

Voor meer informatie: Bijstandsbond info@bijstandsbond.org 020-6898806 P. van der Lende

woensdag 7 september 2016

Bestaat de markteconomie wel?


Bestaat de markteconomie wel?

Tijdens de mondialiseringsbeweging ongeveer tien jaar geleden verbaasden veel actievoerders zich over de kloof die gaapt tussen de werkelijkheid van de economie die zij zagen en het geïdealiseerde model van de neo-klassieke economen, die in het kader van het neo-liberalisme een model ontwikkelden waarin de marktwerking een glansrol speelde. Hoe minder overheid, en hoe meer marktwerking, hoe meer welvaart en een harmonisch evenwicht tussen vraag en aanbod in het verschiet liggen. Veel actievoerders waren wars van kant en klare ideologische en modelmatige verklaringen van de werkelijkheid. Ze wilden zelf denken en geen van bovenaf opgelegde modellen, een pluralistische sociale beweging, waarin plaats was voor verschillende theoretische stromingen en interpretaties, waarbij de hoofddoelstelling moest zijn de kloof tussen de rauwe kapitalistische werkelijkheid en de analytische modellen te overbruggen. Studenten aan universiteiten, zoals in Frankrijk stelden aan de kaak dat ze alleen de neo-klassieke teorien kregen voorgeschoteld en zij eisten ook onderwijs in andere interpretaties. In dit kader kwam een nieuwe economische stroming op, die wel 'real world economics' genoemd wordt. De rauwe werkelijkheid beschrijven zoals die is en niet uitgaan van abstracte modellen. Een van de grote vragen van deze economische stroming is, of marktwerking wel bestaat en zo ja, in hoeverre. Als marktwerking maar beperkt bestaat, wat bepaalt dan de ontwikkelingen in de maatschappij?. De economische stroming van de real world economics' is sindsdien springlevend. In dit kader past ook een onlangs verschenen boek.

De grootste show op aarde

Coen Haegens maakt deel uit van de redactie economie van de Groene Amsterdammer en hij schreef het boek 'De grootste show op aarde. De mythe van de markteconomie'. Centrale these in het boek is, dat de markteconomie niet bestaat, dat markten volgens het model van de neo-klassieken in de economie niet bestaan en ook nooit bestaan hebben. De theorie van de naar evenwichten en harmonie neigende afstemming van vraag en aanbod is vals. Haegens beschrijft de geschiedenis van dit idee, hoe het opgekomen is, verschillende fasen heeft doorgemaakt en uiteindelijk dominant is geworden. Met empirisch onderzoek toont hij aan, dat de economie niet volgens dat model functioneert. De markten hebben een sterke overheid nodig, die regulerend en controlerend optreedt. Crises, machtsvorming, monopolievorming en bureaucratie staan niet tegenover markten, nee, ze worden er juist door opgeroepen en zijn dus niet alleen maar imperfecties van een op zich perfect systeem, maar zijn er onverbrekelijk mee verbonden. Ondanks de ontwikkeling van moderne technologieën en internet spelen persoonlijke contacten, groepsvorming en subjectief vertrouwen en wantrouwen van mensen naar elkaar toe een grote rol in de vorming van prijzen. Grote ondernemingen die de productie van bepaalde goederen en diensten beheersen kunnen beter een 'planeconomie' genoemd worden, dat niks te maken heeft met een markteconomie. Haegens toont aan, dat er vaak geen sprake is van concurrentie op een markt in het beste geval is er 'monopolistische concurrentie'. Een conclusie van zijn zoektocht naar de mechanismen die de prijzen van goederen en diensten bepalen.

paprika's

In hoofdstuk 6 beschrijft hij de vaststelling van de prijs van paprika's. Ook hier wil hij aantonen, dat er geen marktmechanisme bestaat. Er bestaat in feite een chronische overproductie, waardoor de prijs van paprika's constant erg laag is. Tuinbouwers investeren in een soort vlucht naar voren steeds meer in machines, automatisering en schaalvergroting en steken zich daardoor in de schulden om door schaalvoordelen, efficiëntere productie ondanks de lage prijzen van de paprika's toch de inkomsten op te voeren en de kosten te beperken. Andere tuinders houden het niet meer vol door alle schulden en moeten ermee ophouden of gaan failliet, waardoor het aantal paprikatelers de afgelopen jaren gehalveerd is. Maar omdat de overblijvenden dus investeren blijft de productie van paprika's hetzelfde. Daar komt bij dat niet zoals vroeger er vele kleine groenteboeren zijn, maar supermarkten, die machtig zijn en een lage prijs bij de producenten kunnen afdwingen. Daardoor is er geen marktwerking. Maar Haegens heeft gepraat met een tuinder, die zich ook verbaasde over de huidige ontwikkeling. Deze zegt echter, dat vroeger de prijs van de paprika schommelde, er waren goede en slechte tijden. Impliciet zegt hij daarmee, dat er toen dus wel iets van marktwerking was. Haegens noemt zelf de varkenscyclus, waarbij varkensboeren slechts vertraagd op de prijsontwikkeling kunnen reageren (het kost tijd om varkens vet te mesten en als je begint als de prijzen hoog zijn kun je niet stoppen als ze tijdens het vetmesten gaan dalen) Dan heb je dus de varkenscyclus van hoge en lage prijzen. Marktwerking? Haegens gaat in zijn boek ook in op de werking van financiële markten.

Toch marktwerking?

Ik vraag me af, hoe je conjuncturele ontwikkelingen en de lange golven van de Kondratieff moet verklaren als je ervan uitgaat, dat er geen marktwerking bestaat. Haegens benadrukt eenzijdig dat markt en staat onverbrekelijk bij elkaar horen, de markt wordt georganiseerd in die zin, dat vraag en aanbod voortdurend door de staat worden bijgestuurd en dat monopolievorming marktwerking uitschakelt. Zodat niet vraag en aanbod de prijs van goederen bepalen. Marktwerking speelt slechts een ondergeschikte rol. Misschien speelt marktwerking toch een grotere rol dan Haegens veronderstelt, ook al ben ik het ermee eens dat de neo-klassieke theorieën niet kloppen. Wat ik jammer vindt in dit verband is, dat hij niet ingaat op de veronderstellingen van de systeemtheorie, en dan met name een van de grondleggers ervan, de Franse historicus Braudel. Braudel verwerpt de gedachte dat kapitalisme en marktwerking op hetzelfde neerkomen. Ook voor hem is kapitalisme juist een systeem van de ‘contra-marche’, de anti-markt. In zijn visie bestaan er drie niveaus van economische bedrijvigheid. Het laagste niveau is dat van de ‘vie materielle’, het omvat de meest elementaire vormen van economische activiteiten waarmee mensen in hun behoeften voorzien. Daarboven ligt de economie, het niveau van de markt, een wereld die voor de deelnemers min of meer transparant is en een dagelijkse realiteit is, een wereld waarin de winsten dientengevolge klein zijn. Pas daarboven, op het derde niveau, is sprake van kapitalisme, als de zone van economische concentratie, van excessieve winsten, als gevolg van een relatief sterke mate van monopolievorming die zelf weer de uitkomst is van enerzijds politieke machtsvorming en anderzijds van het vermogen van de deelnemers aan dit spel om de schakels in het productieproces te beheersen en het spel ondoorgrondelijk te maken. Het is in onze tijd de wereld van de hedgefondsen en holdingmaatschappijen, die buiten de markteconomie om de onttrekking van grote hoeveelheden kapitaal van het tweede niveau te organiseren en reguleren en onwaarschijnlijke rendementen op hun geïnvesteerde kapitaal te realiseren, ook in tijden van crisis. Op het tweede niveau zou wel sprake zijn van een uitgebreide markteconomie, hoewel, dus ook van bovenaf georganiseerd.

Ideologische tegenstellingen

Haegens noemt Braudel wel kort, maar zegt er verder niets over. Misschien omdat hij niet wil aantonen, dat het kapitalisme georganiseerde uitbuiting is. Hij wil alleen aantonen, dat marktwerking niet bestaat. Als de markteconomie niet bestaat, of zoals ik ook vind van bovenaf georganiseerd wordt, bestaan ook bepaalde ideologische tegenstellingen niet. Er is geen tegenstelling tussen staat en markt, beiden hebben elkaar nodig. Ook een neo-marxist als Massimo de Angelis wijst op de onjuistheid van bepaalde dichotomieën, waarbij hij er verschillende noemt. i Staat versus markt, derde wereld versus het westen, planeconomie versus laissez faire, samenwerking en solidariteit, versus eigenbelang en competitie en concurrentie, protectionisme versus vrijhandel. Meestal is politiek rechts een aanhanger van de laatstgenoemden in de dichotomieën, links is voorstander van de eerstgenoemde. Daarmee bevestigen zij echter de juistheid van de dichotomie. Het gaat er echter om, dat beide polen in de dichotomieën in het kapitalisme bestaan, en dat ze een specifieke onderlinge dynamiek vertonen, en het gaat er in de eerste plaats om, die specifieke dynamiek te analyseren door het kapitalisme te beschrijven zoals het in de werkelijkheid is en zoals men ook in de 'real world economics' probeert te doen. Op deze wijze kan de ideologische discussie op basis van de valse dichotomieën als een onjuiste tegenstelling worden geanalyseerd. Het boek van Haegens is daaraan een bijdrage. Er bestaat in het kapitalisme bijvoorbeeld geen tegenstelling tussen concurrentie en samenwerking en solidariteit. De productie neemt een specifieke vorm aan, waarbij eigenbelang en concurrentie worden nagestreefd door organisaties waarin mensen in de productie samenwerken. De markteconomie wordt dus gecreeerd door de staat en vrijhandel en protectionisme van de machtigste staten die vrijhandel aan anderen opleggen vullen elkaar aan. Als ik de Angelis goed begrijp, kunnen we door een concrete beschrijving van het kapitalisme als uitbuitingssysteem (het eerste niveau van Braudel) schijndiscussies over valse dichotomieën vermijden en buiten de kapitalistische marktplanning om alternatieven organiseren voor dat kapitalisme vanuit het besef, dat kapitalisme georganiseerde uitbuiting is. De Angelis zegt dat het kapitalisme geen totaal systeem is, er is ook in de huidige wereld een 'buiten het kapitalisme', waarbij mensen samenleven en samenwerken en produceren op basis van andere waarden dan de kapitalistische. Op het niveau van het dagelijks leven, maar ook op wat Braudel het tweede niveau noemt, de organisatie van de productie.

strijd

De strijd in het dagelijks leven maar ook op het tweede niveau van Braudel gaat dan om de realisatie van een leven buiten de uitbuitingspraktijken van het kapitalisme om, waarbij vanuit het georganiseerde kapitalisme, door de staat maar ook grote ondernemingen wordt getracht deze manier van samenwerken, produceren en arbeid verrichten onder haar controle te brengen en in te voegen in de georganiseerde kapitalistische uitbuiting. De Angelis noemt dat produceren buiten het kapitalisme en de strijd om de realisatie van niet kapitalistische doeleinden de commons, van boeren die bossen en land in gemeenschappelijk bezit verdedigen tot de moderne beweging van internetactivisten die vrije software produceren. Maar het speelt ook op het niveau van het dagelijks leven, de velen die een individuele strijd voeren tegen ondoordringbare bureaucratie met hun absurde regels, van sociale dienst tot belastingdienst, van grote verzekeringsmaatschappijen tot de giganten in de geprivatiseerde gezondheidszorg. Duizenden mensen zijn in ons land op spreekuren waar zij juridisch advies geven met deze strijd bezig. Je kunt aangaande de organisatie van de productie ook denken aan de participatiemaatschappij van onderop zoals die door Tine de Moor wordt geanalyseerd. Terug naar het boek van Haegens. Een belangrijke bijdrage aan de discussie, maar toch nog enkele opmerkingen. Hij presenteert de geschiedenis van de neo-klassieke economie als een ideeëngeschiedenis. Impliciet wordt er daarbij van uitgegaan, dat grote ideeën of utopieën (het neoklassieke model is een utopie) de geschiedenis kunnen bepalen. Vraag voor mij blijft wel, hoe het neo-klassieke denken in de economie zo'n succes kon hebben.

Piet van der Lende

zondag 24 april 2016

Jubileumviering vereniging Bijstandsbond

Jubileum Bijstandsbond

In mei 2016 bestaat de Bijstandsbond 40 jaar. En de Euromarsen tegen werkloosheid, armoede en sociale uitsluiting bestaan 20 jaar. Dat gaan we vieren !.

Op 26 mei 1976 werd de Bijstandsbond opgericht, de huidige Bijstandsbond Amsterdam komt daaruit voort. Dat betekent dat de Bijstandsbond Amsterdam dit jaar 40 jaar bestaat. Dat gaan we vieren!. Met een tentoonstelling, een symposium, een feest en de uitgave van een jubileumboek. De festiviteiten worden alle gehouden in het Nelson Mandela Centrum, Eerste Weteringplantsoen 2c Amsterdam. http://www.nelsonmandelacentrum.com Telefoon: 020-6242306 / 020-4288825

Tentoonstelling

40 jaar strijd voor de belangen van mensen met een minimuminkomen in woord en beeld. Er zijn 40 overzichtsbladen samengesteld over de verschillende jaren. Van ieder jaar is een overzichtsblad. Op de bladen zijn pamfletten, foto’s, stickers, affiches, logo’s en ander illustratiemateriaal aangebracht. Deze worden opgehangen in het Nelson Mandela Centrum gedurende de week van 16 mei tot en met 22 mei. Aldaar overdag te bezichtigen.

Symposium

We openen de feestweek met een symposium op 18 mei over 40 jaar belangenstrijd, de hoogte en dieptepunten, en wat we daarvan kunnen leren. Ook zal aandacht worden besteed aan hoe de situatie in Amsterdam nu is. Wat hebben we bereikt, wat kan beter? Bij de aanvang van het symposium wordt om 10.30 uur het jubileumboek gepresenteerd door Anke van der Vliet, al 40 jaar aan de Bijstandsbond verbonden en medeoprichtster van de bond.

Dagvoorzitter van het symposium is Madelene Duijst, werkzaam bij de vereniging Clientenbelang in Amsterdam.

In het ochtendgedeelte dat om 11.00 uur begint zal er op basis van bovenstaande probleemstellingen een forumdiscussie zijn waaraan deelnemen:

– Jacques Peeters, kaderlid van de Bijstandsbond

– Anke van der Vliet, secretaris van de Bijstandsbond

– Bart Louwman, lid van de Participatieraad en kaderlid van FNV uitkeringsgerechtigden

– Mark van Hoof, advocaat

– Patrick Hartwig voorzitter van de daklozenvakbond en lid van de Participatieraad

Het middag gedeelte van het symposium, dat aanvangt om 14.00 uur zal gaan over de toekomst. Welke hoopvolle initiatieven zijn er, hoe moeten we opkomen voor onze belangen verder organiseren in het licht van de ervaringen uit het verleden?

Aan de forumdiscussie zullen deelnemen:

– professor Gijsbert Vonk

– Maaike Zorgman, bestuurder FNV uitkeringsgerechtigden

– Henk Kroon, kaderlid Bijstandsbond

– Jaap de Bie organizer bij de FNV op Schiphol

– Linda Slagter, medewerker communicatie Vrijwilligers Centrale Amsterdam

Na afloop is er een hapje en een drankje

Multiloog

Regelmatig zijn er Multiloog - bijeenkomsten in Amsterdam. Onder leiding van psycholoog Heinz MÖlders. De deelnemers luisteren naar elkaars verhalen over eigen en problemen van anderen in het dagelijks leven, over psychische en psychiatrische problemen in het bijzonder. Ze bespreken wat die voor hen betekenen en waar ze kracht en inspiratie uit halen om allerlei obstakels het hoofd te kunnen bieden. Er wordt een verband gelegd tussen persoonlijke dingen en maatschappelijke misstanden en er wordt gepraat over hoe je daar bijvoorbeeld vis de Bijstandsbond iets aan kunt doen. Iedereen is van harte uitgenodigd om te komen kijken, luisteren en mee te praten. De multiloog begint om 13.00 uur en eindigt om 15.00 uur. Wordt vriend van Multiloog op de Facebook pagina www.facebook.com/multiloog

Feest

Vrijdag 20 mei organiseren we een feest voor leden en sympatisanten en oud-medewerkers. Aanvang 18.00 uur. Wij maken een inventarisatie van alle oud-medewerkers en contacten om hen voor het feest uit te nodigen. Hopelijk wordt dat een soort reunie.

Euromarsen bestaan 20 jaar

De Bijstandsbond maakt deel uit van een Europees netwerk van zusterorganisaties, de Euromarsen tegen werkloosheid, armoede en sociale uitsluiting. Vertegenwoordigers van dat netwerk zullen op vrijdagavond vanaf 17.00 uur in Amsterdam aankomen en deelnemen aan het feest, met muziek, toespraken en een hapje en een drankje. Op zaterdag en zondag wordt de halfjaarlijkse coordinatie vergadering van de Euromarsen in het Nelson Mandelacentrum gehouden. De Euromarsen bestaan dit jaar 20 jaar, dus dat geeft het feest een extra feestelijk tintje.

Voor meer informatie: Piet van der Lende pvdlende@dds.nl Anke van der Vliet a_vandervliet@hotmail.com Jacques Peeters wbva@dds.nl 020-6181815