Heleen Mees, strijdster tegen het rijk van de machtelozen

9 mei was er een discussie in het NCRV programma Rondom Tien over mensen die zich de daad van Karst Tates, bij de aanslag op de koningin, wel kunnen voorstellen. Allemaal door de instanties gefrustreerde mensen, die vertelden hoe ze dachten als ze met instanties worden geconfronteerd. Een man vertelde dat hij was opgelicht voor 100.000 euro en dat hij daarom schulden had bij de belastingen en dat de boetes en kosten steeds verder oplopen en dat hij een medewerker van de belastingen aan de telefoon kreeg die weigerde een regeling te treffen, bv afbetalen in twee jaar. Het moest perse in 1 jaar. En de ambtenaar zei 'leuker kunnen we het niet maken'. Het was aan de telefoon, anders had de ondernemer naar eigen zeggen de medewerker van de belastingdienst over de tafel getrokken. Herman Vuijsje was er ook. Zei de verkeerde dingen, zonder veel inlevingsvermogen, zo van ja dat kun je toch niet doen, en je weet toch dat het niet mag, etc. Wel erkende hij dat de instanties niet goed werken en daar ging de hele discussie over, hoe hulpverleningsinstanties in een vroegtijdiger stadium moeten samenwerken om mensen daadwerkelijk te helpen. Herman zei ook dat er hulpverlening genoeg was maar dat ontkenden de mensen in de zaal. Merkwaardig was dat niemand een oplossing wist en dat de discussie vooral ging over de hulpverlening en niet hoe het functioneren van instanties te veranderen.

Een geheel andere opvatting heeft Heleen Mees, die over het programma schreef in haar wekelijkse column in NRC Handelsblad.onder de titel van 'het rijk der machtelozen'. (Gepubliceerd vrijdag 15 mei 2009). Omdat ik haar na enig lezen qua ideologie en redeneertrant beschouw als representant van een kaste van bestuurders en kaderleden van grote politieke middenpartijen wil ik daarop reageren. Haar ideeen kunnen worden gezien als illustratie van hoe de leden van deze kaste denken en invloed trachten uit te oefenen. Deze redeneertrant is een in mijn ogen merkwaardige combinatie van flarden tekst, ideeen, doelstellingen en redeneringen waarin de idealen van een rechtvaardige, welvarende samenleving naar voren komen enerzijds en anderzijds stukken tekst en redeneringen, waarin een verbeten oorlog gevoerd wordt tegen de 'onderklasse', de 'afhankelijken' waarbij allerlei directe en indirecte stilmulansen (regelingen en direct onder druk zetten) ervoor moeten zorgen dat deze mensen in het gareel worden gehouden. Met name in de Nederlandse sociaal-democratie is dit een poging, 'de boel bij elkaar te houden' in een maatschappij, waarin de tegenstellingen tussen arm en rijk en de economische crisissen met oplopende massa-werkloosheid steeds meer toenemen.

Volgens Mees leverde het programma Rondom Tien een 'ontluisterend beeld op van de staat van Nederland'. Ze bagatallissert de woede en onmachtsgevoelens van miljoenen mensen die met de onderdrukkende bureacratische doolhoven van de staat te maken hebben en die met bestaansonzekerheid worden geconfronteerd door te stellen dat karst T wel kwaad zou zijn geweest omdat hij niet kon rondkomen van een uitkering van 1000 euro en dat de blinde woede van de studiogasten werd veroorzaakt door 'weinig wereldschokkende zaken' die ze vergelijkt met de oorlog in Irak. Het zijn maar kleine verwaarloosbare pijntjes die de mensen voelen met andere woorden. Ze noemt vervolgens verschillende voorbeelden uit de uitzending, waarbij ze allerlei dingen weglaat die wel gezegd zijn en trekt haar conclusie. De deelnemers aan de discussie wentelen zich in hun slachtofferschap en het zijn eigenlijk 'machteloze' mensen . Ze veroordeelt solidariteit met deze mensen en zegt dat in Nederland openlijk met 'daders' in het geval van de aanslag op koningin Beatrix Karst T, wordt gesympatiseerd. Nederland zou het enige land zijn waar dit gebeurt. En dan gaat ze plotseling over op de koopkrachtplaatjes. Wat heeft dat ermee te maken vraag ik mij af? 'Een overheid die koopkrachtplaatjes tot belangrijkste beleidsdoelstelling verheft, wekt de indruk dat overheidsbeleid in plaats van talent en eigen initiatief bepalend is voor het financiele welzijn van de onderdanen. Zo'n overheid haalt zich de blinde woede op de hals van al degenen die het door omstandigheden even wat minder voor de wind gaat. Afhankelijkheid leidt tot rancune'.

Behalve Heleen Mees is verder niemand op de hoogte van de motieven van Karst T, want hij is dood. De beeldvorming die Heleen Mees neerzet van afhankelijke, over kleine dingen alsmaar klagende Nederlanders die zich wentelen in hun slachtofferschap en die teveel verdienen wordt op geen enkele manier met het programma 'Rondom Tien' geillustreerd. In werkelijkheid trad in het programma welgeteld 1 uitkeringsgerechtigde op. Alle anderen vertelden hoe ze gevochten hadden en er ondanks de tegenwerkende overheid er toch weer bovenop waren gekomen. En vanuit die zelfstandige, niet afhankelijke positie vertelden ze hun verhaal. De subjectieve blik waarmee Heleen Mees naar het programma keek laat zien, dat ze een theoretisch misschien economisch model, een theoretisch beeld heeft van de werkelijkheid dat als een soort ideologisch-dogmatisch filter fungeert waardoor ze de mensen niet ziet. Vanuit deze verwrongen waarneming van de werkelijkheid worden allerlei beleidsmaatregelen voorgesteld om van de 'onderklasse' ja van heel Nederland weer actieve, aardige mensen te maken volgens de normen van Heleen Mees. Je kunt bij dit soort mensen praten als Brugman dat de feiten anders zijn, het zal geen enkel effect sorteren. Door sociaal-democraten als Heleen Mees worden mensen tot slachtoffers gemaakt die het eerst niet waren. Daarom zullen hun beleidsmaatregelen ook niets oplossen. Toevallig heb ik nu zelf het programma, de werkelijkheid gezien waarop Heleen Mees haar analyses baseert. En kan ik vergelijken. Mijn conclusie is dat ik zeer sterk twijfel aan de juistheid van haar waarnemingen en vermelding van feiten met hun onderling verband in andere columns. Er klopt niets van, die verhalen van Heleen Mees.

Ontwikkelt de ABVA/KABO zich tot een steeds reactionairder vakbond?

Onlangs viel bij ABVA/KABO leden een krant in de bus, getiteld 350271 Nieuwskrant. 'Gaan voor groei'. Op de voorpagina een verhaal van Xander den Uyl, bondsbestuurder, die uitlegt hoe de nieuwe vakbondsdemocratie zich ontwikkelt na het congres van vorig jaar over de nieuwe koers. En anders organiseren vakbondsdemocratie - meer luisteren naar de leden- lijkt hier te betekenen: een rechtse recht en orde ideologie. Past in de trend van de tijd, zullen we maar zeggen. De vakbond baseert zijn propaganda om lid te worden voortaan op 'klantprofielen' en wil geheel volgens de concurrentie-teorien van het marktdenken herkenbaarder zijn dan de concurrenten. Wie dat zijn, wordt niet duidelijk in de krant. Op de achterpagina een verslag van de power too... campagne 2008-2009 om meer leden te werven. Daarbij wordt samengewerkt met de Telegraaf. 'Deze krant heeft het grootste bereik onder medewerkers in de Zorg en Welzijn' De vakbond heeft in het kader van de 'Zorgdag' op 10 mei een speciale bijlage bij de Telegraaf 'De krant op Zorgdag', een samenwerking van de Telegraaf en de vakbond dus, die ook voor de verspreiding zorgt. De krant die 40 jaar lang- en wellicht ook de komende 40 jaar -met haar standpunten op cruciale momenten verwoede pogingen heeft gedaan als stakingsbreker op te treden, die zich altijd zeer vakbondsvijandig heeft opgesteld en altijd de zijde van de werkgevers heeft gekozen, is nu partner van de ABVA/KABO.
Blijkbaar is de stemming onder de vele controleurs, handhavers, bewakers, ambtenaren van uitvoeringsorganisaties en andere dienstverleners dat er streng moet worden opgetreden. Op 6 april organiseerde de ABVA/KABO een landelijke actiedag tegen agressie waar dienstverleners mee te maken hebben. Hoogwaardigheidsbekleders waren in het kader van de huidige trend maar al te graag bereid gehoor te geven aan de oproep van de vakbond voor strengere straffen en toespraken te houden in die zin. ABVAKABO FNV stelt de volgende maatregelen voor:
* Laat schade aan werknemers in alle gevallen vergoeden door werkgevers (en verhaal het vervolgens op de dader).
* Zorg voor een landelijk meldpunt waar alle incidenten tegen publieke dienstverleners worden geregistreerd.
* Investeer in meer toezichthouders.
* Maak snelrecht mogelijk bij incidenten tegen publieke dienstverleners.
* Laat verklaringen van publieke dienstverleners zwaarder wegen.
* Benoem een aparte officier van justitie voor behandeling van agressie en geweld tegen publieke dienstverleners.
Nergens een reflexie op waar die agressie vandaan komt, wat het met de privatiseringen van oa openbaar vervoer te maken heeft en het slechter functioneren ervan; nergens een reflexie op de vraag, of dat alsmaar strenger straffen sowieso iets oplost, nergens een reflexie op de voortgaande ontwikkeling van de strafstaat met steeds meer mensen in de gevangenis, waarbij we terechtkomen in een spiraal van steeds meer escalatie en van actie en reactie die niets oplost;
Ik wil het hier voorlopig bij laten.

Pensioenfondsen kopen massaal kleine pensioenen af bij mensen die nog geen 65 zijn. Voorlichting slecht.

Er bereiken de Bijstandsbond berichten via het spreekuur dat pensioenfondsen op grote schaal kleine pensioenen willen afkopen bij mensen die nog geen 65 zijn. Het gaat dan om kleine pensioenen waarbij je per maand bv 50 euro krijgt. Maar tot welke grens ze dit proberen weet ik niet. Dit schijnt men te doen om te bezuinigen op de administratieve lasten in deze tijden van kredietcrisis. Maar het lijkt me dat het ook te maken kan hebben met het weer op peil brengen vand e dekkingsgraad: verplichtingen afkopen dan hoef je daarvoor niet meer 110% of zo gedekt te hebben. De mensen worden over de belastingtechnische gevolgen slecht ingelicht. Bovendien wordt uitkeringsgerechtigden (bv mensen in de bijstand) niet verteld wat de gevolgen zijn voor hun uitkering. Bijstandsgerechtigden kunnen de claim krijgen dat het uitbetaalde bedrag ineens van het pensioenfonds op hun uitkering wordt ingehouden. Er is wel een mogelijkheid, soms, om het kleine pensioen over te hevelen naar een ander pensioenfonds (als je recht hebt op een uitkering uit dat fonds) maar die regeling schijnt ingewikkeld te zijn.

power dialers van call centers veroorzaken stiltetelefoontjes

De laatste tijd last gehad van wat ik noem stiltetelefoontjes. Een rinkelende telefoon en dan bij opnemen ineens tuut tuut tuut ...Na enig gezoek ben ik erachter. Het is vrij algemeen bekend op internet. Veel callcenters werken met powerdialers die een veel groter aantal nummers tegelijk bellen dan er callcenter-agents oftewel operators beschikbaar zijn. De eerste gebelde nummers krijgen een operator aan de telefoon, als er geen operators beschikbaar meer zijn krijgen de overige nummers bij opnemen geen gehoor. Dus als de operators bijvoorbeeld 2000 nummers in een uur afwerken (ik weet niet hoelang ze gemiddeld over een telefoongesprek doen) dan belt die powerdialer er wel 4000 of 6000. Die powerdailer zoekt dan uit als ie een nummer belt of er een operator beschikbaar is. Zo ja, dan wordt het gebelde nummer doorgeleid. Zo nee, dan hangt de powerdialer automatisch op zodra de telefoon wordt opgenomen. Op die manier hebben de operators, als ze een gesprek beeindigen, altijd onmiddelijk een nieuwe kiestoon van het volgende nummer in hun koptelefoon denk ik. Dat bespaart tijd. En je hoeft alleen maar een betrekkelijk eenvoudig systeem te installeren. Als je na enkele of meerdere stilte telefoontjes een call center aan de telefoon krijgt, niet lang daarna is dat waarschijnlijk de oorzaak van de stiltetelefoontjes.

Kieswijzer Ander Europa

Hier een fotootje van de nieuwe God van Europa. Staat bij de ingang van het Europees parlement. Wat moeten we hiermee aan? Na de vorige kieswijzer van het IPP nu maar een andere kieswijzer ingevuld. Kom ik bij heel andere partijen uit. Een kieswijzer gemaakt door het Comité Ander Europa. Deze kieswijzer lijkt mij betrouwbaarder. In tegenstelling tot vergelijkbare sites is over de inhoud van deze wijzer geen overleg of onderhandelingen gepleegd met de politieke partijen. Een ander verschil met vergelijkbare sites is dat er niet alleen gekeken wordt naar de voornemens van de partijen, maar ook naar hoe zij zich de afgelopen jaren hebben opgesteld.
Vergelijk je eigen opvattingen over Europa met die van de politieke partijen. En doe er je voordeel mee. www.KiesWijzerEuropa.nl
Het Comité Ander Europa heeft ook een krant uitgebracht met veel informatie. De krant heeft als titel: Hoezo Europa?. Krant voor iedereen die zich afvraagt wat we aan moeten met Europa. Gratis verkrijgbaar in alle openbare bibliotheken. Vraag er naar. Of bestel (meerdere exemplaren) via www.andereuropa.nl (gratis).

Download hier een pdf.

Wethouder Ossel van Amsterdam wil brede maatschappelijke coalitie in strijd tegen verarming

Deelnemers aan de conferentie praten vooraf informeel over allerlei zaken. Van Links naar rechts: Mustafa Ayranci van HTIB, wethouder Freek Ossel, Rutger Koopmans, medeschrijver van het rapport ‘Weg Uit de Armoede’ en de manager schuldhulpverlening van Madi.


Op uitnodiging van de gemeente Amsterdam kwam op 6 mei een reeks van organisaties bijeen in de Mansveltschool in Bos en Lommer om te praten over twee nota’s die de gemeente had geschreven over de bestrijding van verarming in de toekomst. Kern van de nota’s is dat de gemeente toe wil naar een meer activerend beleid en dat er een maatschappelijke coalitie moet komen bestaande uit het maatschappelijk middenveld en de overheid om gezamenlijk de armoede in de stad terug te dringen. Een beleid waarbij wordt bevorderd dat mensen die in armoede leven actiever aan de maatschappij deelnemen, wanneer ze dat kunnen, draagt er ook toe bij dat zij nieuwe wegen vinden om uit de armoede te komen. De conferentie werd mede gehouden naar aanleiding van het rapport ‘weg uit de armoede’ dat geschreven was door een adviescommissie die door de gemeente ingesteld was, in de wandeling de ‘Commissie Koopmans’ genoemd naar de voorzitter van de commissie, Rutger Koopmans. De Alliantie voor een Rechtvaardig Amsterdam heeft de conferentie grondig voorbereid door twee discussiebijeenkomsten te organiseren over het rapport Koopmans en door een uitgebreide reactie te schrijven op de voorstellen van de gemeente. Donderdagavond vergaderde de commissie Werk en Inkomen van de gemeenteraad over de rapporten.
De bijeenkomst in de Mansveltschool werd in mijn ogen vooral een manifestatie van onmacht. Er waren geen discussiestellingen. Er nam een Forum achter de tafel plaats en de dagvoorzitster ging de zaal in met de microfoon en zei tegen de aanwezigen ‘zegt u het maar. Hebt u de forumleden iets te vragen of te zeggen?’. Daarop reageerden de aanwezigen in de zaal met het herhalen van hun kritiek op het gemeentelijk beleid die we al jaren horen, en reageerde de wethouder later met antwoorden die gedeeltelijk ook oud zijn. Bijna niemand ging in op de vraag: houdt een vernieuwend beleid tegen verarming in, dat een dergelijk maatschappelijke coalitie er moet komen en wat vinden wij, zelforganisaties daar dan van en onder welke voorwaarden willen wij samenwerken met elkaar en met de gemeente? Die discussie kwam niet uit de verf. Toch was ik na enig nadenken positief over de conferentie. De manifestatie van onmacht helpt ons nauwkeurige probleemstellingen voor een vernieuwend beleid helderder te krijgen die meer zijn dan alleen: we willen met zijn allen de armoede bestrijden. Deze wethouder ziet het belang in van zelforganisaties, er werden op de conferentie verschillende voorbeelden en functies van zelforganisaties genoemd die een bijdrage kunnen betekenen aan het activerend beleid tegen armoede. Deel van een activerend beleid zal moeten zijn: hoe kunnen we het vermogen van mensen die in armoede leven om zichzelf te organiseren versterken en welke interventies van de overheid helpen hier wel bij en welke niet.

De mobiele picknicktafel op het Bevrijdingsfestival op het Museumplein

Op 5 mei was de mobiele picknicktafel op het bevrijdingsfestival in Amsterdam. Vraag van de dag: waarvan wilt u bevrijd worden? Veel mensen schreven het antwoord op een tegeltje. De mooiste antwoorden zullen op de website van de MPT te zien zijn. We stonden bij de informatiestands van vele maatschappelijke organisaties en politieke partijen die hun boodschap aan ‘het volk’ trachtten te slijten. Deze keer werkten we samen met www.kudde.info, een theatergroep die foto’s maakte van mensen in een manshoge goudkleurige schilderijlijst die naast de mobiele picknicktafel stond opgesteld. Deze foto’s zullen op hun website gepubliceerd worden. Het was een komen en gaan van mensen. Vele discussies werden aan tafel en voor de microfoon gevoerd. We hadden op deze speciale dag tulpenbollen gekocht die werden gekookt of gebakken. De tulpenbol was voor ons het symbool van oorlog en ellende. Veel mensen waren in de oorlog gedwongen tulpenbollen te eten, omdat er geen ander voedsel was. Veel mensen vertelden hoe de tulpenbollen smaakten. Er waren ook eetbare biologische tulpen die gedoopt in een chocoladesausje best smaakten. Maar de meeste mensen moesten er toch niet aan denken dat je dit veel moet eten en dan iedere dag. Ouderen vertelden over hun herinneringen aan de tulpenbollen in de oorlog. Ze zeiden o.a. dat de tulpenbollen in de oorlog veel slechter smaakten dan deze. En dat als je er veel van eet, je buikpijn en diarree krijgt. Robin vertelde dat hij uit een gezin van 9 kinderen kwam die in de oorlog allemaal te eten moesten hebben. Zijn vader ging in de omgeving van Amsterdam op zoek naar voedsel. Maar hij kwam dan niet terug met tulpenbollen, maar met suikerbieten en soms aardappels. Ook niet best als dat je enige voedsel is. Aan de kinderen die langs liepen werd verteld waarom we er stonden met tulpenbollen.
De tulpenbol is ook het symbool van extreme rijkdom: in de 17e eeuw werd op de beurs in Amsterdam gespeculeerd met tulpenbollen. Op een gegeven moment kostte een bol vele duizenden guldens. Maar na enige tijd stortte de markt in. Dit staat te boek als de eerste beurskracht in de geschiedenis van de mensheid. Zo is de tulpenbol ook het symbool van extreme rijkdom tegenover economische crisissen, armoede en oorlogen volgens ons. Naar aanleiding hiervan vertelden mensen wat de economische crisis hen deed.
Zie hier recepten voor tulpenbollen van het Verzetsmuseum.

De mobiele picknicktafel op zondag 3 mei

Het was erg gezellig op de Nieuwmarkt. We stonden vlakbij de markt met tweedehandsspullen, zoals boeken, (quasi) antiek, knuffels en andere prullaria. Een heel ander publiek dan op de zaterdagen in april. Minder toeristen en meer mensen uit Amsterdam zelf die op zoek waren naar tweedehandsboeken en zo. Simon danste af en toe enthousiast met langslopende nieuwsgierigen. Verschillende mensen namen het bakken van pannekoeken een tijdje van hem over. En we discussieerden weer met de aanwezigen over de (economische) crisis. Marijke voerde een lang gesprek met twee Fransen, waarbij gegevens over de minimumuitkeringen in Frankrijk en Nederland werden uitgewisseld. Twee Duitsers vertelden hoe het in hun land geregeld was. Een ander lid van de Bijstandsbond was ook langsgekomen en mengde zich in het gesprek. Zo werden weer vele gesprekken gevoerd, contacten gelegd en informatie uitgewisseld. En werden weer deelnemers voor de grote slotmanifestatie in juni geworven.

Het neoliberalisme bestaat niet

In het laatste nummer uit 2008 van het tijdschrift Sociologie publiceerden vier sociologen een artikel over de oorzaken van de opkomst van de strafstaat. Zij stellen evenals anderen vast dat in verschillende Westerse landen de gevangenispopulatie de afgelopen 20 jaar sterk is toegenomen. Zij analyseren vervolgens verschillende datasets en formuleren te bewijzen hypothesen om de oorzaken van deze ontwikkeling te achterhalen. Is het een gevolg van de neoliberale politiek? (bezuinigingen op sociale zekerheid, flexibilisering van de arbeidsmarkt, propaganda voor het marktdenken uitgaande van een concurrentie-fetisjisme). Dit is een theorie die o.a. door de socioloog Loic Wacquant wordt geformuleerd. Of is het een gevolg van de opkomst van een nieuwe politieke cultuur omtrent culturele vraagstukken rond nationale eenheid en identiteit? De onderzoekers concluderen dat het laatste het geval is. En verder concluderen ze dat de economische neoliberalisering in de Westerse landen niet heeft plaatsgevonden. Zij concluderen op grond van de geanalyseerde data dat de uitgaven voor sociale zekerheid niet zijn gedaald als percentage van het nationaal inkomen en niet minder genereus zijn geworden, en flexibele arbeid en de steun voor neoliberaal beleid zijn niet toegenomen. Dit laatste concluderen ze op basis van een analyse van partijprogramma’s van politieke partijen in verschillende landen.
Dus als ik het in mijn eigen woorden stel: bezuinigingen op de overheidsuitgaven en de sociale zekerheid in de afgelopen 20 jaar hebben nooit plaatsgevonden. Grootschalige privatisering van overheidsdiensten en bedrijven is een sprookje. Hoezo marktwerking in de zorg? Het is er niet.
Het lijkt me dat de heren sociologen in hun operationalisering van de hypothesen hier en daar toch een redeneerfoutje hebben gemaakt. En dat de geanalyseerde data wellicht niet helemaal betrouwbaar zijn als bewijs voor de hypothesen. Neem alleen al het feit dat men uit de uitgaven voor sociale zekerheid als percentage van het nationaal inkomen concludeert dat de sociale zekerheid nog even voluit aanwezig is en neoliberaal beleid er niet geweest is. Inderdaad zijn de totale uitgaven in vele landen niet afgenomen. Maar als veel meer mensen een beroep doen op dat geld, als specifieke maatregelen worden getroffen voor specifieke groepen waarbij sommigen meer krijgen en andere groepen minder, dan moet toch de conclusie worden getrokken dat de sociale zekerheid voor specifieke groepen is afgenomen en sociale onzekerheid veroorzaakt bij die groepen als gevolg van neoliberaal beleid. Dit is ook een aspect van de theorie van Wacquant. Het is bekend dat de inkomensverschillen in Westerse landen maar ook mondiaal als gevolg van neoliberaal beleid sterk zijn toegenomen. Nu vullen de onderzoekers het bovenstaande aan met de zogenaamde generositeitsindex van Scruggs. Ook deze index is echter onbetrouwbaar als meting van het bovenstaande, nl of specifieke groepen getroffen worden. Aanspraken die je formeel-wettelijk kunt maken zeggen niets over de pesterijen van klantmanagers en b.v. de invloed van work first projecten. (Strenge controles aan de poort) De psychische druk die op mensen wordt uitgeoefend (met name uit specifieke groepen) komt volgens mij niet in de generositeitsindex tot uitdrukking. Bovendien kan voor de ene groep de generositeit sterk toenemen (bejaarden in Nederland b.v.) en voor anderen afnemen, waardoor de index relatief hoog is. Dit is in Nederland gebeurt met de materiele rechten (koopkracht) van AOW-ers ten opzichte van mensen in de bijstand. Theoretisch kunnen daarbij de totale uitgaven voor sociale zekerheid hetzelfde blijven en neemt de generositeitsindex niet af. Maar er is wel degelijk een belangrijke verandering.
Helaas kan ik geen link maken naar het artikel. U moet dan 15 euro betalen via een creditcard om het te lezen. U zult dus naar een bibliotheek moeten om het in te zien. Hier is een samenvatting.

Willem de Koster, Jeroen van der Waal, Peter Achterberg en Dick Houtman- De opkomst van de strafstaat. Neoliberalisering of een nieuwe politieke cultuur?. In: Sociologie, jaargang 4, nr 4. 2008. Boom Pers.

De mobiele picknicktafel tijdens de kermis op de Nieuwmarkt

Zaterdag 28 april weer op de Nieuwmarkt geweest. Een zonnige dag met koel weer. Het was vandaag kermis op de Nieuwmarkt, dus we konden niet op onze vaste plek staan. Dan maar naar de andere kant. Hier kwamen weer vogels van allerlei pluimage op af. Er waren optredens van de saxofonist Antonio en van Harrie Wetterhahn, die gedichten voorlas. Een Roemeense accordionist is inmiddels een vaste bezoeker van de mobiele picknicktafel. Henk Kroon las ook gedichten voor en er werden mensen op straat geinterviewd, over of ze wel eens droomden van de economische crisis. Een nachtmerrie misschien? Een danseres kwam ook op de mobiele picknicktafel af en vertelde een nachtmerrie. Dat deden andere mensen ook. Twee gepensioneerden vertelden over hun ervaringen in andere crisissen zoals tijdens de Tweede wereldoorlog. Verschillende mensen maakten gebruik van de mogelijkheid om te golfen en ik had contact met een student van de Universiteit van Amsterdam die bezig is met een onderzoek naar arbeidsomstandigheden van vrouwen, die door rijke gezinnen in Nederland uit het buitenland gehaald worden om het huishouden te doen. (De zogenaamde domestic workers) Verschillende mensen vulden hun naam en email adres in voor de mailinglijst van de mobiele picknicktafel. Een deel van de conversaties ging weer in het Engels, vanwege de vele toeristen die op de picknicktafel afkwamen.