Donderdag
13-08-1998.
Na
een introductie van het sociaal-juridische spreekuur van de Bijstandsbond, het
samenwerkingsverband Amsterdam tegen verarming en het belang van informatie
over het projekt in zuid-oost voor ons advieswerk legt de heer kempen uit hoe
het projekt in elkaar steekt. Aanleiding is het bezoek aan Amerika op initiatief
van Bomhoff. De vier directeuren van Arbvo, NV werk, Maatwerk en de GSD, de
heren Bugter, Verhey, Van Lijnschoten en Elswijk hebben daarop besloten een
projektgroep te vragen enkel elementen uit het Wisconsinmodel uit te werken voor
een pilotprojekt in amsterdam. Daarvoor is de projektgroep enige tijd geleden de
hei opgegaan. Dit heeft geresulteerd in een werkplan. Dat krijgen we niet. Want
het is in de woorden van Kempen een concept, dat nog niet is afgetikt. De
projektgroep heeft de vier direkteuren verschillende vragen voorgelegd, waar ze
niet goed uitkwamen, en waarvan ze zeiden: gaan jullie daarvan maar zeggen hoe
het moet. De vier direkteuren gaan over veertien dagen bij elkaar komen om een
en ander te bespreken. In die vergadering zal de heer kempen (is die daar dan
ook bij aanwezig??) de direkteuren het vraagstuk voorleggen, wanneer wij het
Werkplan krijgen. (Die bijeenkomst moet de 'nacht van Schiller' zijn geweest PvdL)
De
heer kempen legt uit, wat het cwi-projekt in Amsterdam west inhield. Dit is
eigenlijk alleen een gezamenlijke intake balie, waarna een ieder verder z'n
eigen werkzaamheden doet. Men heeft bij arbeidsvoorziening ervaren (de heer
kempen heeft zich oa met het melkert-conducteursprojekt beziggehouden) dat
sommige mensen naast hun werkloosheid soms schulden hebben. Dit verergert de
kansloosheid, want werkgevers hebben er een broertje aan dood om iemand in
dienst te nemen, waarbij meteen beslag wordt gelegd op het loon, vooral omdat
zowel werkgever als werkzoekende konstateren, dat het financieel niets
opschiet. Naar aanleiding van de eigen
ervaringen en het projekt in wisconsin wil men nu verder gaan. Er komt
een projekt in zuid-oost voor voorzover de heer Kempen nu bekend is voor 1000
fase vier cliënten, waarbij alle hulpverlening, arbeidsbemiddeling,
maatschappelijk werk en kinderopvang in een projekt wordt gerealiseerd. De voer
organisaties brengen ieder hun deskundigheid, financiën, en werkzaamheden in.
Dus ook de uitkeringen worden via de nieuwe BV verstrekt. De heer Kempen zegt
hetzelfde als Ben Bugter daarover, nl dat als iemand een fiets of een
sollicitatiepak wil, dit snel geregeld moet kunnen worden. Daarnaast worden van
bestaande organisaties op het gebied van maatschappelijk werk en
schuldhulpverlening en kinderopvang diensten ingekocht. Het is niet de
bedoeling, dat naast de al bestaande organisaties nog weer een nieuwe
organisatie in dat opzicht in het leven wordt geroepen. Het projekt moet
duidelijk 'geimplanteerd' worden in de bestaande Amsterdamse situatie. Het is
de bedoeling, dat een cliënt een gesprekspersoon van de BV krijgt, waarmee
hij/zij alles moet regelen. Wel blijven de gewone beroepsprocedures van de
Bijstandswet van kracht. Dus als iemand het niet eens is met de beslissing van
de BV kun je gewoon bij B en W in beroep gaan. Voor de selectie van de 1000
cliënten is nog niets bekend. Het gaat niet om een bepaald gedeelte van een
bepaald rayon van de sociale dienst. Mensen van bv zestig die bijstand
ontvangen vallen er niet onder. Wij vragen of arbeidsongeschikten of
gedeeltelijk arbeidsongeschikten hier ook onder vallen die in de bijstand zitten
en gekeurd zijn door de GG en GD of de ??? De heer kemepn is hier geen
voorstander van. Deze mensen zouden kunnen vallen onder de wet RIA
(Reintegratie Arbeidsongeschikten) waarover Arbvo afspraken heeft gemaakt met
de gemeente, en die mensen zouden via zo'n trajekt weer aan werk moeten worden
geholpen, en niet via het projekt in zuid-oost. Anke zegt, dat ze gisteren in
de vergadering van de cliëntenraad gehoord heeft, van de heer Denijs, dat het
niet om 1000 clienten gaat maar om 250. De heer Kempen is hier niets van
bekend. Hij veronderstelt, dat er wellicht zal worden besloten het experiment
in stukjes te knippen: eerst eens 250, en dan weer verder zien, enzovoort.
De
heer kempen verklaart nadrukkelijk, dat het slechts in sommige gevallen
voorkomt, maar we weten ook wel, dat nu de praktijk is, dat bijvoorbeeld Arbvo
een melding stuurt naar de sociale dienst, en dat ze het daar dan druk hebben,
en er een tijdje geen aandacht aan besteden, en als het dan ter sprake komt,
dan zegt de cliënt: het arbeidsbureau heeft niets gedaan. Dat behoort met dit
projekt tot het verleden.
De
heer Kempen legt uit, hoe de Arbvo met de gemeente samenwerkt. Gelden die eerst
aan Arbvo werden toegewezen worden nu gedeeltelijk aan de gemeenten toegewezen,
die dan vrij zijn om ergens inkopen te doen. De gemeente heeft van het rijk in
dit verband voor 1998 19 miljoen gekregen. 12 miljoen daarvan is vastgelegd in
een kontrakt tussen Arbvo en de gemeente, dus daarmee kan de sociale dienst
scholing, arbeidsbemiddeling e.d. van het Arbeidsburo inkopen/gebruiken.
Blijft over zeven miljoen. 1 miljoen daarvan wordt gebruikt voor het projekt
Keerpunt. Blijft over zes miljoen die gebruikt kan worden voor het projekt in
zuid-oost. Daarnaast zeggen de vier direkteuren: er is sowieso geld voor
schuldsanering en kinderopvang, een deel van dat geld kan gebruikt worden voor
de desbetreffende aktiviteiten in het kader van het projekt. Daarnaast
investeren bv Verhey en Bugter in acquisitie van Melkertbanen en
banenpoolplaatsen, begeleiden mensen e.d en een deel van dat geld kan voor die
aktiviteiten ook ingezet worden in het projekt. Dit is de zogenaamde kleine
geldstroom. Daarnaast is er de grote geldstroom van de uitkeringen. Het projekt
krijgt bv drie jaar uitkeringsgeld van een werkloze, en als ze de
desbetreffende persoon binnen drie jaar aan werk helpen, bespaart de overheid
geld. Maar, zeggen wij, dan moet het wel zo zijn dat het totale aantal
uitkeringsgerechtigden ook daadwerkelijk terugloopt, dwz dat niet anderen in de
plaats van de aan het werk geholpenen werkloos worden. Exact, zegt de heer Kempen,
en daarover is ook overleg met het ministerie, waar men ervan overtuigd moet
worden dat er daadwerkelijke besparingen plaatsvinden. Het miniserie zegt
eigenlijk: dat geld strijken we mooi op, en dan kunnen we het
financieringstekort terugbrengen, en de vier direkteuren zeggen: investeer nou
een gedeelte of geheel van dat geld aan de begeleiding van de fase vier
cliënten naar de arbeidsmarkt. De BV gaat winst maken, maar zegt de heer Kempen
dit geld moet wel weer ten goede komen aan de verdere begeleiding van nieuwe
cliënten. Overigens zijn prestatiebeloningen en incentives voor medewerkers die
goed scoren geen punt. Dat gebeurt bij arbeidsvoorziening nu ook al. Overigens maakt hij bezwaar tegen de one-liner, dat mensen die eigenlijk komen voor
schuldsanering, na een gesprek van drie uur worden weggestuurd met de opdracht,
dat men maar een oproepbaantje aanneemt. Voor veel mensen is een langzame,
stapsgewijze aanpak nodig, waar de Melkertbanen en zo ook bij horen, een
instrument wat ze in Amerika niet hebben. Hoe past het vrijwilligerswerk in
het geheel? De heer Kempen is er geen voorstander van, dat het vrijwilligerswerk
waarbij wordt gezegd: nou, dat is het enige wat er voor die persoon inzit, er
is geen kans op betaald werk, laat hem dat maar doen, dat dat onder het
projekt gaat vallen. Blijkbaar is daar nog niet over gesproken. Het projekt in
zuid-oost in dat verband, waar wij twee jaar geleden geweest zijn, is hem niet
bekend. Wel denkt hij, dat bv vrijwilligerswerk, dat een onderdeel is van de
fasegewijze stappen richting arbeidsmarkt deel uitmaken van het geheel. Dat
moet altijd voorop staan. Want werkzoekenden hebben rechten, maar ze hebben ook
plichten. Enerzijds hangt de selectie van eventuele fase vier cliënten en de
mogelijkheden van de mensen samen met hun persoonlijke omstandigheden, en of ze
sowieso wel kunnen werken. Maar anderzijds hangt het ook samen met de situatie
op de arbeidsmarkt. Er zijn nu heel wat fase drie cliënten, die zo aan het werk
komen. Werkgevers zijn meer bereid te investeren in mensen. Eisen die een jaar
gelden volkomen normaal waren op de arbeidsmarkt worden nu niet meer
gesteld.
PvdL
Geen opmerkingen:
Een reactie posten